Namaza: "Allahü Ekber" diyerek başlanır. Bu bir iftitah (başlangıç) tekbiridir. Buna "Tahrime"de denir. İftitah tekbiri, ancak Yüce Allah'ın şanını yüceltecek olan O'na mahsus bir ifade ile yapılır. Bununla namaza girilmiş ve dünya işleri ile ilgi kesilmiş olur.

Tahrime, Hanefilere göre namazın aslen bir rüknü değil, bir şartıdır, namazdan öncedir. Böyle olmakla beraber, namazın rükünlerine çok bitişik olduğu için bu da bir rükün sayılmıştır.

Üç İmama göre, tahrime de aslen namazın bir rüknüdür. Bu ayrı görüşlerden birtakım meseleler doğar.

Namaza başlarken "Allahü Ekber" yerine "Allahü'l-Kebîr" veya "Allahü Kebîr" yahut yalnız "Allah" denilmesi de farz için yeterlidir. Bunlarda Yüce Allah'ın şanını yükselten mana vardır. Fakat şu ifadelerle namaza başlanmaz: "Allahümmağfir lî, Estağfirullah, Eûzü Billah, Bismillah." Çünkü bunlar birer dua sözleridir, yalnız tazimi ifade etmezler.

Bir elif ziyade ederek

"Allahü Ekbâr" denilmekle namaza başlanmiş olmaz. Namaz içinde böyle denmesi, sahih olan görüşe göre namazı bozar; çünkü mana degişmiş olur.

"Allah" ismi celilinin elifine med (uzatma) ilâvesiyle

"Allah" denilmesi de, şübheyi ifade edecegi için namazı bozar. Alimlerden Muhammed ibni Mukatil'e göre, eğer namaz kilan kimse, med ile medsizligi (bir harfi çekip çekmeme halini) ayiramayacak bir durumda ise, namazı bozulmaz. Fakat önceki söz esastir. Çünkü bu cehalet özür kabul edilmez.

"Allahü Ekber" yerinde Farsça'da kullanılan kâf harfi ile "Allahü Egber" denilse, bununla namaza başlanmış olur.

İmama uymak üzere ayakta alınan iftitah tekbirinin tamamı kıyam halinde alınması şarttır. Bunun için rüku halinde bulunan bir imama uyan kimse, kıyam halinde "Allahü Ekber" derken, "Ekber" sözünü rükua vardıktan sonra diyecek olsa, imama uyması sahih olmaz.